2014/08/28

తెలుగు వారంతా నీ బిడ్డలే!

అంతరంగాన భాషా ఝరి లో
ఆశువు గా జారిన ప్రతి లలిత పదం 
నీ లాలనలో నా మనసుకు తెలుసు 
అది నీ మునివెళ్ళ తీయదనం..

మమతలు  నిండిన మసుల్లోన
మధుర సరాల మధువులు వొంపి 
పున్నమి నిండా వెన్నెల లాగా  
పెదాల నిండా పదాలు నింపి

అశేష జనాల హౄదయాలనేలి
మది పాలించి మనసు లాలించి
మనసు పలికే భాష -  మనసున్న భాష
అమ్మ నేర్పిన భాష - అమ్మైన భాష

ఇంకెన్ని జన్మలో చెప్పు జననీ
వేయి జనమలు గాని  నీ ఒడిలోనె పుడతాను
అవతారమెత్తితే చెప్పుతల్లీ
నా గారల బిడ్డగా  నిన్ను కంటాను

మాతలని కన్న ఓ భరత మాతా!
మా తెలుగు తల్లి ని చల్లగా చూడు...
ఏ చోటనున్నా తెలుగు వారే అంతా
నీ బిడ్డలే తల్లి,  చేరి కాపాడు....  


-సత్య 

2014/06/30

ఎడబాటని ఎవడన్నాడు...



--

ఎడబాటని ఎవడన్నాడు
కలిసున్నది మనమేనాడు
నీ గుర్తులు వెన్నెల వనమై
తోడొచ్చేదే నాతోడు ....

ఆ చిలకా ఈ గొరెంకా
కలిసున్నది అసలెందాక
ఏ కొమ్మన గడిపామో రేయి
ఆ తరువూ నేడేదింక .....

నిన్నెవరితో పోల్చుకునేది
నీలా మరి ఎవరుండేది
ఈ ఎండిన గుండెని తడిపి
నన్నెవరు బ్రతికించేది....

ఆకాలం అయిపోయింది
ఆవేదనే వరమైయ్యింది
నువ్ చేసి వెల్లిన గాయం
అరచేతిన బరువైయ్యింది...

ఈ గాయానికి అన్నీ తెలుసు
చెబుతున్నా వినదీ మనసు
నడివీధిలో ఇపుడే ఎందుకు
గుంపు లో నువ్ గుర్తొచ్చేది ...

వేదనవై వదలవు చేయి
నాదారిన నన్నొదిలేయి
సరికొత్తగ ముందున్నదిగా
నాప్రేమని నాకిచ్చేసెయ్యి ....

-సత్య

2014/04/17

సగటు పాఠకుడికి కవితా సాహిత్యం లో నాన్యత కావాలి ...

                  "సగటు పాఠకుడు"... సగటు స్థాయిలో ఉంటాడు.. ఇప్పుడు జనాల మీదికి తోలుతున్న సాహిత్య మంత కింది స్థాయిలో కాకుండా, ఒకప్పటి పురాతన సహిత్య మంత గొప్ప స్థాయి లో కాకుండా  మధ్యలో సగటుగా నాన్యమైన సాహిత్యాన్ని ఆశిస్తూ ఉంటాడు...ఇప్పటి సాహిత్యం లో నాన్యత లేదు లేదు లేదు ...   

** కవిత్వమంటే ఛంధోబద్ధ కవిత్వం మాత్రమే అని ఎవడూ అనడు… వచన కవిత్వం అత్భుతమైన సాహితీ ప్రక్రియ... అందులో ఎలాంటి సందేహమూ లేదు… సాహిత్యానికి కవి పరాకాష్ట!... పాఠకుడు ద్రష్ట!! 

** ఇక్కడ కూడా పరిణతి ఉంటుంది... దానికి “మునిగి, తేలాలి! లోతు తెలుసు కోవాలి”!!... సాహిత్యం లో మునగడం సాధన!, సాహిత్యం లో తేలడం జ్ఞానం! సాహిత్యం లోతు తెలుస్కోవడం “పరిణతి”!!... అది ఇప్పటి నవ-కవుల్లో ఎక్కడా కనబడడం లేదు... 

** అదే ఒక చిన్న దశావధాని కూడా అవధానానికి పూర్వం రెండు లక్షల పద్యాలని కనీస అధ్యనం చేసి ఉంటాడు...కనీసానికి కనీసఒ 70 వేల గ్రాంధిక పదకోశాగారాన్ని మదిలో నిల్పుకొని ఉంటాడు... కఠొర శ్రమ చేసి ఉంటాడు... అల్లాంటి అధ్యయనం మన నవీన కవులు ఎందుకు చేయరు?అసలు ఎందరు చేసారు? (వేల్ల మీద లెక్క పెట్టే కొందరు తప్ప) .... ఇదే “ప్రమాణం”!!!


** భాష కూకటి వ్రేళ్ళతో కునారిల్లుతున్నదని బాధ పడే వారే ," పదాల పేదోడిగా" పరభాషా పదాలని విర్విగా వాడడం పరిణతి లోపం కాదా? 

** భావాలని అందంగా రాసి, ఆ పేరాలని/రాతలని ముక్కలు ముక్కలు గా చేసి కవితలు గా చెప్పుకుంటున్నారు... ఇంతకన్నా దౌర్భాగ్యం భాషాతల్లికి ఏముంటుంది?.. 

** లోతైన భావాలతో సహా లోతైన భాషకూడా చాలా అవసరం!!. భాషా-భావాల సమతూకం అవసరమే,అదే ఉన్నింటే ఇన్ని విషయాలు చర్చకొచ్చేవే కావు.సాహిత్యం పదాలని సమతూకం తో సమయోచితంగా ధర్భోచితంగా వాడే వాళ్లు మనచుట్టూ చాలానే ఉన్నారు... 

** బయటి సాహితీ పుస్తకాల్లో, సహితీ సేవా సంస్థల్లో, సాహితీ వెబ్‌సైట్లల్లో ప్రచురించే కవితలన్నీ దాదాపు గా పరిచయాల ప్రభావాలే తప్ప నిజమైన కళా వేట జరగడం లేదు..(వేళ్ల మీద లెక్కపెట్టే కొన్ని తప్ప ) 

** కవులని తయారు చేయడం కుదరదు... అది జరగని పని . కవులని (ఏ కళాకారులనైనా) తయారు చెయలేము వారు సహజంగా పుడతారు వారు దాన్ని గుర్తించి సాధన ద్వారా సాన పెట్టుకోవాలి.. ఆతర్వాతే కలం పట్టుకోవాలి అంతే!...వారిని సద్విమర్శ చేసిన వారికి, ప్రోత్సహించినవారికి సాహిత్య లోకం సదా కృతజ్ఞతతో ఉన్నది/ఉంటుంది.. 

** కాని పాఠకులని మాత్రం తయారు చేయాలి ప్రోత్సహించాలి, వివరించాలి, విశధపరచాలి,మంచి సాహిత్యాన్ని సౌలభ్యం తో ముందు ఉంచాలి... 

** అచ్చు వేసుకున్న పుస్తకాలని అమ్ముకోవడం కోసమే, నాతో పరిచయం చేసుకొని... అంటగట్టి... ముఖం చాటేసిన వాళ్లూ ఉన్నారు…
అచ్చు వేసి అమ్ముకోలెక అవస్థని అనుభవించాల్సిన అగత్యం కవికి ఎందుకు దాపురించింది...? … (సాహిత్యాన్ని వ్యాపార వ్యవహారాల్లో ఇరికించడం )

** వాదాలకి,కులాలకి, మతాలకి, సిద్ధాంతాలకి, రాజకీయాలకి, రభసలకి, దాడికి, నవీన సాహిత్యాన్ని ఓ పావుగా వాడుకుంటున్నారు కొందరు ... ఇది ఇంకో దౌర్భాగ్యం..ఉసిగొల్పడం,రెచ్ఛగొట్టడం, అశాంత పరచడం,అయోమయ పరచడం, దారి మళ్ళించడం, ద్వేషం నింపడం ఇవే వారి పనులు ... ఇది స్పష్టంగా కనపడే జ్ఞాన లోపం. శాంత పరచడం, స్వాంతన నివ్వడం, సమాధాన పరచడం, దారి చూపడం, ప్రేమ పంచడం చాలా కొద్ది మందే చేస్తున్నారు… 

** భాషా ప్రాభవాన్ని తగ్గించి,ఓ మెట్టు దిగజార్చి... సౌలభ్యం, సౌకర్యం, సరళత్వం అని పెట్టిన పేర్లు చాలు!... పాఠకుడు ఎప్పుడూ నాన్యతనే కోరుకుంటాడు.  

** అయినా ఈ భాధంతా పాఠకులది...రాతలు రాసి జనామీది తోలేవాళ్ళది కాదు...

** మొత్తం మీద మిఠాయిలు చేయడం రాక , మిఠాయిల పేర్లు తెలుసుకోక, న్యూనత తో   "నేరుగా చక్కెర బుక్కితే చాలు ఇన్ని మిటాయిలెందుకు?" అనే వాళ్ళకి తీపి ఒకటే అయినా మాధుర్యాలు వేరు అని   ఎప్పుడు తెలిసేది ?   

** జనం కోసం,చైత్యన్యం కోసం మార్పుకోసం ఇప్పుడు వస్తున్న్న నవీన సాహిత్యం పామరునిపై ఒకప్పటి సుమతీ-వేమన-నార్ల  శతకాలంత ప్రభావం ఎందుకు చూపలెకపోతుంది?...సుమతీ-వేమన శతకాలంత బాగా నవీన కవితా -సందేశాలు ఎంతమంది కి గుర్తున్నాయి?...ఎంతమంది నోటిలో నానుతున్నాయి? అసలు, పామరున్ని ఎందుకు అంత తక్కువగా చూస్తున్నారు...అయితే సగటు పాఠకుడు రోగి-స్థాయిలో ఉన్నాడంటారా?  

** అందనిది అర్థం కానిది, ఇంకా చేతకానిది, చాదస్తమే కొoదరికి !    వీరెప్పుడూ ఆస్థాయిలోనే ఉంటారు మారరు !

-satya 

Note: *** above points are not applicable to all … I just want to say that, if It is inappropriate,if they hurt anybody, I would like to express my deep regrets for it, and apologize for my points. but I don't think so! ..


2014/03/22

జ్ఞానాన్ని ప్రసాదించేవాడు నారదుడు (నారం దదాతి ఇతి నారదః)....






పెద్దలందరికీ నమస్కారాలు.
అంధ్రప్రభలో (http://www.andhraprabha.com/) ' బ్రహ్మర్షి నారదుల ' పై నా చిన్న వ్యాసం. మీకు నచ్చుతుందని ఆశిస్తున్నా.
-సత్య

నారాయణ అంటే (నార+ ఆయణ ) సృష్టి తానై సృష్టంతా వ్యాపించినవాడని అర్థం. ముల్లోకాలలోనూ ఆయన అస్తిత్వాన్ని, ప్రేరణని, రక్షణని, నియమాన్ని, ప్రభుతని, ఆయన లీలా విభూతులని, వెతుకుతూ, దర్శిస్తూ, అనుభవిస్తూ, ఆస్వాదిస్తూ, పులకితుడై నారాయణా నారాయణా అని పలికే పరమోత్కృష్ట భక్తి తార్కాణ స్వరూపం శ్రీ నారద మహర్షి.

నారద మహర్షి ముల్లోక సంచారం నారాయణుని విష్ణుత్వానికి(వ్యాపకత్వం) ప్రతీక. మన పురాణేతిహాసాలలో పరమాత్మ దుష్ట శిక్షణ శిష్ట రక్షణ కార్యాల నాంది నారదులవారి ద్వారానే పలికించడం మనం గమనిచవచ్చు.

బ్రహ్మ తన సృష్టి సామర్థ్య రహస్యాన్ని తానే తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేయాలనుకుంటే బహుశా నారదుడిగానే మారతాడేమో. అందుకనేనేమో బ్రహ్మ మానస పుత్రుడిగా నారదుడు అవతరించాడు.

భక్తులు ఎప్పుడెప్పుడు కష్టాలలో ఉన్నా, అక్కడక్కడ చేరి ప్రత్యక్షమై వారిని రక్షించడం, ఆప్తవచనాలు పలకడం, హెచ్చరించడం, ఆదుకోవడం, ఉద్ధరించడం, జ్ఞాన బోధ చేయడం, ప్రేరణ కలిగించడం పురాణేతిహాసాలలో మనం తరచుగా చూస్తూంటాం. ఇప్పటికీ అధ్యాత్మిక సాధనలో ఎందరో సాధకులకి నారద మహర్షులవారు ధ్యానంలో దర్శనమివ్వడం ఓ మెట్టుగా పెద్దలు భావిస్తారు. ఆ దర్శనాన్ని గొప్ప శుభ సూచకంగా నిర్ణయించారు. పురుష, లీలా, గుణ, మన్వంతర, యుగ, శక్త్యావేశ అవతారాలని ఆరు రకాల అవతారాలను భగవంతుడు దాలుస్తుంటాడు. శ్రీ హయగ్రీవ, ధన్వంతరీ, వ్యాస, వృషభదేవ అవతారాల లాగానే 23 రకాల లీలావతారాలలో బ్రహ్మర్షి నారద అవతారమొకటి. సాక్షాత్ విష్ణుస్వరూపం! బ్రహ్మచారి, లోక సంచారి, వేద విహారి, సంగీత-గాన-బ్రహ్మ అయిన నారదుడు బ్రహ్మ మానస పుత్రుడు.

మన ఇతిహాసాలలో రామాయణ మహాభారత భాగవతాలని పరంపరగా, పావన గ్రంధాలుగా, పామరులకందిచడంలో ఆయా మహర్షులకి పరిపూర్ణ ప్రేరణ కల్గించినవాడు నారద మహర్షుల వారేనని మనకి ఆయా నాంది ప్రస్తావనల ద్వారా తెలుస్తున్నది. దారి తప్పి పోయిన బోయవానికి హితవుచెప్పి, తపస్సుకి ఉపక్రమింపజేసినపుడు, తను మహర్షిగా ఎప్పుడు మారాడో కూడా తెలియని ఆ బోయవాడు, తన ఎదుటే మిథునంలోని క్రౌంచ పక్షిని వధించిన నిషాదున్ని శపించి, తిరిగి మనో వ్యాకులత పొందితే, ఆ బోయవాన్ని(వాల్మీకి మహర్షిని) సమీపించి అది శాపము కాదని, శుభప్రద రామాయణానికి మొదటి మంగళ శ్లోకమని, అది భగవత్ప్రేరణ అని వివరించి, శాంతింపజేసి ... శ్రీమద్రామాయణాన్ని రచింపవలసిందిగా ఉపదేశించి, వాల్మీకి మహర్షిని ఉద్ధరించినది శ్రీ నారదుల వారే.

మా నిషాద ప్రతిష్ఠాంత మగమ శ్శాశ్వతీస్సమాయత్క్రౌంచ మిథునా దేక మవథీ కామమోహితం !!

భగవత్ప్రేరితంగా వచ్చిన ఈ శ్లోకం, ప్రపంచ చరిత్రలోనే మొదటి కవిత!! శ్రీమద్రామాయణం మొదటి కావ్యం (ఆది-కావ్యం)!!

శ్రుతి పరంపరగా, ఏకసముదాయముగా ఉన్న వేదాలని సంగ్రహించి, విభజించి, గ్రంధస్థం చేసి, సనాతన సంస్కృతికి ఎనలేని సేవ చేసిన శ్రీవ్యాసమహర్షి, ఇంత చేసిననూ ఇంకా అంతరంగంలో పూరించలేని వెలితిని పొందగా, వారి నిర్లిప్తతని పోగొట్టి, జ్ఞానోపదేశం చేసి, మహాభారతాన్ని పంచమవేదంగా లోకానికి అందించవలసిందిగా ప్రేరణోపదేశం చేసినవారు శ్రీ నారదులే.

సప్తదిన సమీపాన ఉన్న మృత్యువుని చూసి భయం పొంది, కంపితుడైన పరీక్షుత్తుకి జ్ఞానోపదేశం చేసి, తనలోని అశాంతియుతమైన కలిని దూరంచేసి, భాగవత-సప్తాహం చేయమని, శ్రీ శుకమహర్షుల వారిచే వినమృడవై భాగవతాన్ని శ్రవణం చేయమని హితోపదేశం చేసి, పరీక్షిత్తు మహారాజుని మృత్యుముక్తున్ని చేసినది శ్రీ నారదుల వారే. అక్కడి నుండే మనకి శ్రీమద్భాగవతం లోక విదితమైంది.

అల్పాయుష్కుడైన మార్కాండేయుడికి శివ పంచాక్షరి మంత్రాన్ని ఉపదేశించి యముని యమపాశం నుండి విముక్తున్ని చేసి శివకైవల్య సాన్నిధ్యాన్ని ప్రసాదించిన వారు నారదులు. తండ్రీ, సవతి తల్లి ద్వారా అనాదరణ పొందిన పసిబాలుడైన ధ్రువునికి శ్రీ వాసుదేవ ద్వాదశాక్షరీ మంత్రాన్ని ఉపదేశం చేసి సాక్షాత్ నారాయణుని అంకసీమని (ఒడిని) లభింపజేసి, ధృవతారగా నిల్పిన పావన చరితుడు నారదుడు.

చూలాలైన హిరణ్య కశపుని సతియైన లీలావతిని ఇంద్రాదుల ద్వారా రక్షించి, తనకీ తన గర్భంలోని ప్రహ్లాదునికీ నారాయణ అష్టాక్షరీ మంత్రాన్ని ఉపదేశించి ఉధ్ధరించి విష్ణుసాక్షాత్కారాన్ని అదించిన దయామయుడు నారదుడు. మార్కాండేయుడుకి శివ పంచాక్షరీ కాని, ధృవుడికి వాసుదేవ ద్వాదదశాక్షరీ కాని, ప్రహ్లాదుడికి నారాయణ అష్టాక్షరీ కాని, ఇల్లాంటి మంత్రరాజాలనెన్నింటినో పరమ ప్రేమతో ఉపదేశించిన ఘనత నారదుల వారికే దక్కుతుంది, ఇందుకు యావత్ సనాతన ధార్మికులు వారికి కృతజ్ఞులై వుండాలి.

జీవితంలో ఆర్తుల మాయ, అజ్ఞాన, నైరాశ్యాలని తొలగించి, భక్తి బీజాలు నాటి, జ్ఞానవైరాగ్యాలు పెంపొందించి ఉద్దరించి, మోక్ష-ఫలాలనిచ్చి పరమాత్మ ఒడిని, పరమపదాన్ని చేర్చడం నారదుల వారి అవ్యాజ ప్రేమ తత్వం. వారు ఎక్కడికేగినా, ఎవ్వరితో మాటాడినా, ఏం చేసినా అది లోక కళ్యాణానికే!

భాగవత భక్తుల సేవ భగవంతుని సేవ కన్నా గొప్పది, అది చేసి చూపిన వారు నారదులు. భగవద్లీలని సాకారం చేయడం నారదుల వారి ముఖ్య లక్ష్యం. యుగ యుగాలు దాటినా వారి అస్తిత్వంలో ఏమాత్రం మార్పు వుండదు. బహుశా చిరంజీవేమో. ప్రహ్లాదుని నుండి పరీక్షిత్తుని వరకు, భక్తులని ఓ కంట కనిపెడుతూ ఉద్దరిస్తూ ఉండే దయామయుడు నారదుడు.

పరమ పావన పురాణ పురుషులని, పాత్రలని, సన్నివేషాలని గేలి చేయడం, ఆట పట్టిచడం, అవహేళన చేయడం, వినోద-వ్యాపార వస్తువులుగా మార్చడం మనకు మనం చేసుకున్న దౌర్భాగ్యం. ఇంకా తేరుకోకుండా నిస్తేజులవడం, ప్రశ్నించక పోవడం, మన నిర్లక్ష్య-భస్మాసుర-హస్తమే అవుతుంది.

నారం దదాతి ఇతి నారదః – అనగా జ్ఞానాన్ని ప్రసాదించేవాడు నారదుడు అని అర్థం. ఇప్పటికీ నారదులవారందిచిన నారద-భక్తి-సూత్రాలు సాధకులకి వారి భక్తిని పరీక్షించుకోవడానికి ప్రమాణాలు, సులభ మోక్షసోపానాలు. సా తస్మిన్ పరమప్రేమరూపా! (నారద భక్తి సూత్రం-2) భగవంతునిపై పవిత్రమైన ప్రేమ రూపమే భక్తి!
జఠాధారియై, వ్యాఘ్రాజీన, కమండలాలతో, మహతీ అనే వీణాధారియైన శ్రీబ్రహ్మర్షి నారద భగవానుడు మన మనో మస్తిష్కాలని ప్రేమమయం భక్తిమయం విష్ణుమయం చేయుగాక!
స్వస్తి!
|| జై శ్రీమన్నారాయణ ||

2014/03/03

బిడ్డకి తల్లితో ఉండే సౌలభ్యతే విగ్రహారాధన ...

                          || జై శ్రీమన్నారాయణ ||
ఇంటీవల ఆంధ్రప్రభ వెబ్-పత్రికలో వచిన విగ్రహారాధన పై నా వ్యాసం:
http://www.andhraprabha.com/spirituality/all-religions-based-on-vigraharadhana/13224.html#.UxNSd3ek1W4.facebook


భద్రాచల సీతారామలక్ష్మణుల మూల విగ్రహం
ఒక బిడ్డకి తన తల్లి, తన పాఠశాలలోనే ఉపాధ్యాయినిగా పనిచేస్తే ఎలా ఉంటుందో అలా ఉంటాడు భక్తునితో పరమాత్మ. పాఠశాల సమయమంతా బాధ్యతతో ఉపాధ్యాయినిగా ఉన్నా, తల్లి తన బిడ్డని మాత్రం అమ్మగానే కనిపెట్టుకుని ఉంటుంది. తనకేమన్నా అయితే మాత్రం అన్నీ మరిచి వెంటనే అమ్మైపోతుంది, ఆదుకుంటుంది, అప్పుడు ఆ విషయం మనకు అర్థమౌతుంది. పరమాత్మ కూడా అంతే. దీనినే సౌలభ్యత అంటారు. ఇది పరమాత్మ అనంత కళ్యాణ గుణాలలో ఒకటి.
పనుల్లో, బాధ్యతల్లో అమ్మ అనేక రూపాలలో ఉంటుంది, ఎక్కడ ఎలా ఉన్నా బిడ్డకి అమ్మ అమ్మలాగే కావాలి. సృష్టి, స్థితి, లయలలో, భగవంతునికి ఎన్ని రూపాలున్నా తనకి అత్యంత సౌలభ్యమైన సౌకర్యవంతమైన దగ్గరైన రూపంలో భగవంతుడు భక్తుల కోసం ఉంటాడు. అలాంటి ఊతాన్నే, అలాంటి రూపాన్నే భక్తుడు కోరుకుంటాడు. ఇక్కడి నుండే బయలుదేరుతుంది విగ్రహారాధన. రూప్యోపాసన, సగుణోపాసన, ప్రతిమోపాసన, సాకారాధన, అర్చారాధన, విగ్రహారాధన ఇలా ఎన్నో పేర్లు.
ఎన్నో మతాలలో ప్రత్యక్ష విగ్రహారాధన లేకపోయినా ప్రతి మతంలో ప్రతీకాత్మక ఆరాధన జరుగుతుంది. ఇది కాదనలేని సత్యం. నిర్వికారుడైన, నిరాకారుడైన పరమాత్మకి రూపం ఎలా వుంటుంది అనేది విగ్రహారాధనని నమ్మని వారి వాదన. సర్వశక్తిమంతుడు, ప్రేమమయుడైన పరమాత్మ అన్నీ చేయగలిగిన వాడై ఉండి రూపం మాత్రం ఎందుకు దాల్చలేదు అన్నది ప్రతిమోపాసకుల వాదన.
తాదాత్మ్యత పొందడానికి, ఏకాగ్రత-శ్రద్ధ పెరగడానికి, ప్రతిమోపాసన ఉపయోగ పడుతుంది అని కొందరు ఆస్తికుల వాదన. అలాగే నిర్గుణుడైన పరమాత్మని చేరడానికి సగుణోపాసన ప్రాథమికంగా దారి వేస్తుంది అనేది ఇంకొందరి వాదన. కాని విగ్రహా రాధన ప్రాథమికమైనదే కాదు, ప్రధానమైంది కూడా అని, అది మోక్షసోపానమని ఆళ్వారులు, ఇంకా భక్తి ఉద్యమకారులైన చైతన్య మహాప్రభు, వల్లభాచార్య, సూర్‌దాస్, మీరాభాయి, కబీర్, తులసీదాస్, రవిదాస్, జ్ఞాన్‌దేవ్, నామ్‌దేవ్, తుకారామ్ వంటి వారు సశాస్త్రీయంగా నిరూపించారు.
సర్వవ్యాపకుడైన పరమాత్మ విగ్రహంలో మాత్రం ఎందుకు ఉండడు? ఇది అధ్యాత్మిక కోణమే కాదు తాత్విక కోణం కూడా. జగమంతా నిండిన విష్ణువు నుండి, శ్రీరంగ వేంకటాచల క్షేత్రాల నుండి, మన గ్రామ ఆలయాల నుండి, ఇంట్లో పెట్టుకునే చిన్ని అర్చా మూర్తి వరకూ, భగవంతుని కృపా సౌలభ్యమే విగ్రహారాధన.
ఇది దారే కాదు గమ్యం కూడా. విగ్రహారాధనలో ఎంత సౌలభ్యం వుంటుందంటే ప్రాపంచికమైన విషయాలని మాత్రమే గ్రహించగల ఇంద్రియాలు సైతం ఇందులో సంతృప్తి పొందుతాయి. మనో నిగ్రహానికి, ఏకాగ్రతకి, శ్రద్ధకి, విశ్వాసానికి, అంతర్ముఖులు కావడానికి, మొదలగు ప్రాపంచిక విషయాలే కాకుండా భక్తి, జ్ఞాన, వైరాగ్య, మోక్షాలు కూడా విగ్రహారాధనతో పొందవచ్చును.
అమ్మకి బిడ్డతో ఉండే అనుబంధమే సృష్టితో పరమాత్మకి వుంటుంది. కాబట్టి పరమాత్మ లీలా విభూతుల ఆనవాళ్ళు సృష్టిలో తప్పనిసరి. దానికి సంబంధించిన ప్రతీక-ప్రతిమోపాసనే మన సంప్రదాయం!. ప్రతిమోపాసనతో ఆ దివ్యపురుషుని లీలలు, గాథలు, బోధలు మనసున నిల్పుకోవడం, మననం చేసుకోవడం, ముక్తులమవడం సులభతరమౌతుంది. 
దైవం తప్ప ద్వైతం లేదని చెప్పే ఆది శంకరులు కూడా విగ్రహారాధననే సూచించారు. గోవిందుడి నుండి శివ, శక్తి, సుబ్రహ్మణ్యుని వరకు తను చేసిన మహిమాన్విత అద్భుత స్తోత్రాలే అందుకు నిదర్శనం. చరిత్రలోనే మొట్టమొదటిసారి దళితులకి ఆలయప్రవేశం కల్పించి, రహస్యమైన నారాయణ మంత్రాన్ని గోపురమెక్కి జనులందరికీ ఎలుగెత్తి పంచి, లక్షలాది మందిని ప్రభావితం చేసిన భగవద్రామానుజుల విప్లవ చైతన్యానికి విగ్రహారాధనే పునాది. అద్వైత, విశిష్టాద్వైత, ద్వైత, వైష్ణవ, శైవ, శాక్తేయ, గాణాపత్య, పంచాయతన.. ఇలా సనాతన ధర్మంలోని ఎన్నో మతాలకి పునాది విగ్రహారాధనే.
ఆచారాన్ని పెద్దల మాటని నమ్మి ఆచరించే వాడు కారణ-హేతువులని పెద్దగా ఆలోచించడు. ప్రభాత సమయంలో సింహంలా లేచిన రాముడు, 'ఈ అడవిలో మనం ఎటువైపు వెళ్లాలి?' అని గురువు విశ్వామిత్రుడిని వినయంతో ప్రశ్నిస్తాడు. అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు,"ఏష పంధా మయొద్దిష్ఠో ఏషయాంతి మయర్షయ:", మహర్షులు ఏ దారిలోనైతే వెళ్ళారో అదే దారిలో మనమూ వెళ్లదుము గాక అని చెబుతాడు.   
స్వస్తి.

: వీరమూర్తి

|| జై శ్రీమన్నారాయణ ||