EASY TO UNDERSTAND, BUT HARD TO DIGEST !
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
తేలికగా అర్థం చేసుకోవాల్సిన విషయం ఏమిటంటే , శరీర స్పృహని పోగొట్టాల్సినవి " బట్టలు !"
శరీరమనే భావనని మరిచిపోవడానికి బట్టలు వేసుకోవాలి...కాని నేటి భావదారిద్ర్యం వల్ల ఇప్పుడు దానికి పూర్తి విరుధ్ధంగా జరుగుతున్నది...
నేటి బట్టలు వేసుకునే విధానం శరీర ప్రదర్శన (show) , ఆకర్శణ (attraction ) ప్రాతిప్రదికలుగా నడుస్తున్నది.
నేటి ఆహార్య విధానంలో దాదాపు హుందా తనం, సౌకర్యం రెండూ లోపిస్తున్నవి...
మనలో ఏమాత్రం సంస్కారం మిగిలి ఉన్నా , మన శరీరాన్ని కప్పే ఆహార్యం లోమూడు విషయాలు బయట పడాలి...
ఒకటి మన పరణితి ,
రెండవది మన వయస్సు,
మూడవది మన సంప్రదాయం..
ఇందులో ఏ ఒక్కటీ కనబడకపోయినా దానిని ఆహార్య మనరు.... వేషమంటారు!!.( "కపటము" లేదా "నాటకం" లేదా "మోసం" అంటారు)
మొదటిది,
వాస్తవానికి వస్త్రాలు 'శరీరాన్ని' దాచవు ... 'నగ్నత్వాన్ని' దాస్తాయి. ఇది(ఆహార్యం) చూసే వారిలోని వికారాన్ని తొలగించడానికి ప్రతి ఒక్కరూ నాగరికతతో చేయాల్సి కనీస మైన పని.
1) ఆహార్యం, ధరించిన వారి మానసిక స్థితిని, స్థాయిని తెలియజేస్తుంది.
2) శుభ్రనైన, వర్ణ సుమేళనమైన (చొలౌర్ మత్చింగ్ ), నిరాడంబరమైన*, సధర్భోచితమైన, కాలనుకూలమైన , మరీ బిగుతుగా లేక మరీ వదులుగా లేని ఆహార్యం వారి పరిణతి తెలియ జేస్తుంది.
3) మాసిపోయిన , ముడుతలు పడ్డ , చిర్గిన , రంగులు సరిపడని, అంగాంగ ప్రదర్శనలు చేసే, సమయానికి అనుకూలం కాని, అసందర్భమైన ఆహార్యం వారి వారి అపరిణతిని తెలుపుతాయి.
రెండవది....
1) లేనిది చూపినా ఉన్నది దాచినట్టే అలాగే ఉన్నది దాచినా లేనిది చూపినట్టే ... ఇవి రెండూ కూడా కపటాన్ని(మోసాన్ని ) తెలియ జేస్తాయి.
2)కాబట్టి మన వయస్సు మన ఆహార్యం లో బయట పడాలి... దాని వలన మనం నిష్కపటులమౌతాం.
వయసుని దాచే అలంకారాలు అంతరంగలోని కపటాన్ని తెలియజేస్తాయి...అది ఏనాటికైనా ప్రమాదకరమే!
ఇక మూడవది
1) ఆహార్యం నాగరికతకి, సాంప్రదాయానికీ సంబందిచింది.. ఒక మనిషి సమాజంలో విజయవంతగా పుట్టి,పెరిగి నిలదొక్కుకో గలుగు తున్నాడంటే అతని వెనకాల ఎన్నో వందల తరాల అవిరళ కృషి త్యాగం వుంటుంది దానినే పరంపర అంటాం .
2) దానికి కృతజ్ఞత గా , దానిని అంతే విజయవంతంగా కొనసాగించడానికైనా మన ఆహార్యం లో సంప్రదాయం అవసరం. లేకపోతే అది జాతి-ద్రోహమౌతుంది*... అది కృతఘ్నత అవుతుంది.
నిజానికి తలిదండ్రులు ఈ విషయాలు పిల్లలకి చిన్నప్పుడే నేర్పించాలి , దురదుష్ట వశాత్తు పెద్దలు పిల్లల ఉద్ధరణ లో గడపాల్సిన విలువైన సమయాన్ని కోల్పోతున్నారు . ఏది ఏమైనా..
సంసారం లో పిల్లలు వ్యాపారంలో డబ్బు(పెట్టుబడి) లాంటి వాళ్ళు…
“నీతిగా సంపాదించాలి – మంచి కొరకు వినియోగించాలి …”
లేకపోతే అసలు వ్యాపారమే చేయకూడదు.
పిల్లలూ అంతే!…
“సదుద్దేశంతో కనాలి- సన్మార్గంలో పెంచాలి”
లేకపోతే అసలు పెండ్లే చేసుకోకూడదు!
(easy to understand, but hard to digest ! :( )
అంతే కాని, "బాధ్యత లేని బతుకులతో భావితరాలని బలి తీసుకోవడం బాధాకరం".
నిజమైన ఆహార్యం తో ప్రతి ఒక్కరూ సహజంగా, సరళంగా... నిష్కపటులు, పవిత్రులవుదురు గాక ...
స్వస్తి!!
-సత్య.(neelahamsa9@gmail.com)
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
తేలికగా అర్థం చేసుకోవాల్సిన విషయం ఏమిటంటే , శరీర స్పృహని పోగొట్టాల్సినవి " బట్టలు !"
శరీరమనే భావనని మరిచిపోవడానికి బట్టలు వేసుకోవాలి...కాని నేటి భావదారిద్ర్యం వల్ల ఇప్పుడు దానికి పూర్తి విరుధ్ధంగా జరుగుతున్నది...
నేటి బట్టలు వేసుకునే విధానం శరీర ప్రదర్శన (show) , ఆకర్శణ (attraction ) ప్రాతిప్రదికలుగా నడుస్తున్నది.
నేటి ఆహార్య విధానంలో దాదాపు హుందా తనం, సౌకర్యం రెండూ లోపిస్తున్నవి...
మనలో ఏమాత్రం సంస్కారం మిగిలి ఉన్నా , మన శరీరాన్ని కప్పే ఆహార్యం లోమూడు విషయాలు బయట పడాలి...
ఒకటి మన పరణితి ,
రెండవది మన వయస్సు,
మూడవది మన సంప్రదాయం..
ఇందులో ఏ ఒక్కటీ కనబడకపోయినా దానిని ఆహార్య మనరు.... వేషమంటారు!!.( "కపటము" లేదా "నాటకం" లేదా "మోసం" అంటారు)
మొదటిది,
వాస్తవానికి వస్త్రాలు 'శరీరాన్ని' దాచవు ... 'నగ్నత్వాన్ని' దాస్తాయి. ఇది(ఆహార్యం) చూసే వారిలోని వికారాన్ని తొలగించడానికి ప్రతి ఒక్కరూ నాగరికతతో చేయాల్సి కనీస మైన పని.
1) ఆహార్యం, ధరించిన వారి మానసిక స్థితిని, స్థాయిని తెలియజేస్తుంది.
2) శుభ్రనైన, వర్ణ సుమేళనమైన (చొలౌర్ మత్చింగ్ ), నిరాడంబరమైన*, సధర్భోచితమైన, కాలనుకూలమైన , మరీ బిగుతుగా లేక మరీ వదులుగా లేని ఆహార్యం వారి పరిణతి తెలియ జేస్తుంది.
3) మాసిపోయిన , ముడుతలు పడ్డ , చిర్గిన , రంగులు సరిపడని, అంగాంగ ప్రదర్శనలు చేసే, సమయానికి అనుకూలం కాని, అసందర్భమైన ఆహార్యం వారి వారి అపరిణతిని తెలుపుతాయి.
రెండవది....
1) లేనిది చూపినా ఉన్నది దాచినట్టే అలాగే ఉన్నది దాచినా లేనిది చూపినట్టే ... ఇవి రెండూ కూడా కపటాన్ని(మోసాన్ని ) తెలియ జేస్తాయి.
2)కాబట్టి మన వయస్సు మన ఆహార్యం లో బయట పడాలి... దాని వలన మనం నిష్కపటులమౌతాం.
వయసుని దాచే అలంకారాలు అంతరంగలోని కపటాన్ని తెలియజేస్తాయి...అది ఏనాటికైనా ప్రమాదకరమే!
ఇక మూడవది
1) ఆహార్యం నాగరికతకి, సాంప్రదాయానికీ సంబందిచింది.. ఒక మనిషి సమాజంలో విజయవంతగా పుట్టి,పెరిగి నిలదొక్కుకో గలుగు తున్నాడంటే అతని వెనకాల ఎన్నో వందల తరాల అవిరళ కృషి త్యాగం వుంటుంది దానినే పరంపర అంటాం .
2) దానికి కృతజ్ఞత గా , దానిని అంతే విజయవంతంగా కొనసాగించడానికైనా మన ఆహార్యం లో సంప్రదాయం అవసరం. లేకపోతే అది జాతి-ద్రోహమౌతుంది*... అది కృతఘ్నత అవుతుంది.
నిజానికి తలిదండ్రులు ఈ విషయాలు పిల్లలకి చిన్నప్పుడే నేర్పించాలి , దురదుష్ట వశాత్తు పెద్దలు పిల్లల ఉద్ధరణ లో గడపాల్సిన విలువైన సమయాన్ని కోల్పోతున్నారు . ఏది ఏమైనా..
సంసారం లో పిల్లలు వ్యాపారంలో డబ్బు(పెట్టుబడి) లాంటి వాళ్ళు…
“నీతిగా సంపాదించాలి – మంచి కొరకు వినియోగించాలి …”
లేకపోతే అసలు వ్యాపారమే చేయకూడదు.
పిల్లలూ అంతే!…
“సదుద్దేశంతో కనాలి- సన్మార్గంలో పెంచాలి”
లేకపోతే అసలు పెండ్లే చేసుకోకూడదు!
(easy to understand, but hard to digest ! :( )
అంతే కాని, "బాధ్యత లేని బతుకులతో భావితరాలని బలి తీసుకోవడం బాధాకరం".
నిజమైన ఆహార్యం తో ప్రతి ఒక్కరూ సహజంగా, సరళంగా... నిష్కపటులు, పవిత్రులవుదురు గాక ...
స్వస్తి!!
-సత్య.(neelahamsa9@gmail.com)
భారతదేశంలో ఇంట్లో అమ్మ అనేది మాయం అయ్యి చాలా కాలం అయ్యింది. పిల్లలకు ఎక్కడ నుంచి వస్తుంది సంస్కారం? మీ అత్యాశకు ఒక నమస్కారం.
ReplyDelete1234